25 Σεπτεμβρίου 2021

Θέλεις να γίνουμε φίλοι? (για νήπια)

 

Ένα αγαπημένο γλυπτό του Alexander Calder είναι το έργο  με όνομα «Παγίδα αστακού και ουρά ψαριού». 

(Έχουμε αναπτύξει αυτό το έργο και σε άλλη ανάρτηση με διαφορετικό τρόπο http://taxidiatexnis.blogspot.com/2021/08/m.html ) 

Το έργο σε αυτό το ταξίδι τέχνης το παρουσιάζουμε στα παιδιά με ανασύνθεση του γλυπτού, ενώ συγχρόνως αφηγούμαστε μια ιστορία με θέμα την φιλία.

Το  γλυπτό το ανακατασκεύσα εύκολα, χρησιμοποιώντας μαλακό σύρμα, πένσα, συνδετήρες και κάνσον χαρτί. 



Καθώς η ιστορία διαδραματίζεται ένα ένα κομμάτι του γλυπτού εμφανίζεται στα παιδιά, ενώ στο τέλος έχουμε πλήρως ανασυνθέσει το κινητικό γλυπτό μπροστά στα μάτια των παιδιών. Η ιστορία τελειώνει με ένα ερώτημα- αφόρμηση για συζήτηση με τα παιδιά.

Ένα μικρό tip : Εκμεταλλευτείτε τις σκιές που δημιουργεί το γλυπτό σας κατά την αφήγηση! Μπορείτε να τις εμπλέξετε με ευφάνταστο τρόπο κατά την παραμυθιακή αφήγηση.

Και καλό ταξίδι τέχνης!

 

Ήταν κάποτε ένα ψαράκι τόσο δα μικρό που όταν ντρεπόταν μπορούσε να γίνει αόρατο .

Εκτός από την ουρά του. Εκείνη δεν μπορούσε για κάποιο λόγο να την εξαφανίσει.

Το ψαράκι μεγάλωνε και ολοένα μεγάλωνε , μέχρι που αποφάσισε να ταξιδέψει στον μεγάλο κόσμο της θάλασσας μακριά από την οικογένεια του.

-Τι κι αν ντρεπόταν ως τότε ? Η λαχτάρα του για περιπέτεια ήταν μεγαλύτερη!-

Ήταν ατρόμητο και ένιωθε υπέρμετρη χαρά καθώς στα γαλανά νερά κυμάτιζε την ουρά του. Κοχύλια και φύκια, κοράλια και κύματα γνώριζε ένα σωρό και η χαρά του ολοένα μεγάλωνε και μεγάλωνε ώσπου έγινε σχεδόν ασήκωτη για την μικρή καρδιά του.



«Τι μεγάλος είναι ο κόσμος!» αναφωνούσε κάθε τόσο, καθώς χαρούμενα κουνούσε την μικρή ουρά του.

Πως κουνάνε την ουρά τους τα χαρούμενα ψαράκια?

Μα σαν γύρισε την θάλασσα και μια και δυο φορές, την τρίτη φορά κατέβασε με απογοήτευση την ουρά του.

«Ούτε ένας φίλος δεν υπάρχει να μοιραστώ όλο αυτόν τον όμορφο κόσμο! Τι να την κάνω τόση χαρά , τόση ομορφιά ,αν δεν μπορώ να την μοιραστώ με κάποιον?»

Κι έτσι πια, αντι να αναζητά την ομορφιά της θάλασσας το μικρό ψάρι , ξεκίνησε να ψάχνει έναν φίλο, ένα άλλο ψαράκι, μια γαρίδα, έναν αστακό, έναν καρχαρία , ένα δελφίνι, οποιοδήποτε είχε μια καρδιά και ζούσε και αυτό μέσα στον όμορφο αυτό κόσμο.

Θα καταφέρει να βρει έναν φίλο το μικρό ψαράκι?

Στο τέλος της μέρας, λίγο πριν τα κύματα χάσουν το φως του ήλιου, ένας αστακός με πολλές δαγκάνες εμφανίστηκε μερικά μέτρα πιο μακριά του.



Και ο αστακός , όπως το ψαράκι, περιπλανιόταν μέσα στον κόσμο της θάλασσας, μα σ’εκείνον ο μεγάλος κόσμος τον έκανε να νιώθει φόβο. Είχε φτιάξει μάλιστα και μια παγίδα για να φυλακίζει όποιον τον τρόμαζε πολύ.

Γιατί ο αστακός φοβόταν να αποκτήσει φίλους?

Το μικρό ψαράκι πλησίασε τον αστακό και τις πολλές του δαγκάνες ατρόμητα.

«Θέλεις να γίνουμε φίλοι και να μοιραζόμαστε την χαρά μας?»

Μα η καρδιά του αστακού που δεν είχε μάθει να κάνει φίλους , δεν ήξερε να ανοίγει την αγκαλιά του στους άλλους παρά μόνο να ανοίγει την παγίδα που είχε φτιάξει.

«Δεν θα μοιραστώ μαζί σου τίποτα» αναφώνησε ο αστακός και άνοιξε την παγίδα του.



Μα το ψαράκι δεν φοβήθηκε.

Μια ιδέα έλαμψε στα μάτια του μικρού ψαριού και κούνησε με χαρά την ουρά του.

«Πριν ανοίξεις την  παγίδα σου αστακέ, σου προτείνω πρώτα να δοκιμάσουμε..»

Ένας ξαφνικός παφλασμός τότε κάλυψε τα λόγια του μικρού ψαριού και ..δεν άκουσα τι είπε!

Παρόλαυτα ο αστακός χαμογέλασε στο μικρό ψάρι. Η πρόταση του μικρού ψαριού άρεσε στον αστακό!

Τι νομίζετε πως του πρότεινε?

Τι μπορεί να του είπε?

Πάντως ένα είναι το σίγουρο πως από τότε έπλεαν μαζί χαρούμενοι ενωμένοι, σαν να ήταν ένα γλυπτό καμωμένα από το ίδιο γλύπτη!



                                                               Τέλος!

 

27 Αυγούστου 2021

Mα μπορούν να πετάξουν τα μέταλλα?

 

Το εργαστήρι του γλύπτη Alexander Calder

To εργαστήρι του γλύπτη συνήθως τέτοια ώρα ήταν ήσυχο από φωνές. Αλλά εκείνο το απόγευμα   ένα μικρό μέταλλο αφημένο στο πάτωμα, θα  μιλούσε ασταμάτητα σε μια τεράστια μεταλλική αράχνη.

«Μπορεί το μέταλλο να πετάξει? Να το κοιτάς μπερδεμένο στα σύννεφα , να μπλέκεται ο ίσκιος  του με εκείνα των πουλιών , να  μπορεί να χάσει το βάρος του μαγικά και να μεταμορφωθεί σε-..»

Το βαρύ μεταλλικό άγαλμα της αράχνης έγειρε με κόπο προς το μικρό μέταλλο που έστεκε ακατέργαστο στο πάτωμα πλάι στα υπόλοιπα υλικά του καλλιτέχνη.

Αlexander Calder, Μαύρη Αράχνη


 To μικρό μέταλλο του  μιλούσε ασταμάτητα για τα όνειρά του.

Είχε ακριβώς πενήντα λεπτά που της μιλούσε!

 Και τριάντα δευτερόλεπτα.

 Το εργαστήρι  ολάκερο ήταν ένας σωρός από υλικά αφημένα εδώ κι εκεί , έτοιμα να ζωντανέψουν από τα χέρια του γλύπτη. Η μεταλλική αράχνη προσπαθούσε  να μην δώσει σημασία στο μικρό μέταλλο που ήταν στο πάτωμα αφημένο. Μα μάταια! Ένιωθε τον εκνευρισμό εδώ και ώρα να την πνίγει.

«Μα τι είναι αυτά που λες?» έσμιξε τα φρύδια της η αράχνη και πάλι με κόπο. « είσαι μέταλλο» πρόφερε με δυσανασχέτηση. «Πως μπορείς να πετάξεις? Πως μπορείς να κινηθείς με χάρη σαν τα πουλιά? Η φύση σου δεν είναι αυτή»  .

«Άλλο και τούτο ! Να θέλει ένα μέταλλο να πετάξει!» μουρμούρισε  η μεταλλική αράχνη  που είχε μεταμορφωθεί μέρες πριν σε μεταλλικό γλυπτό από τα χέρια και το νου ενός καλλιτέχνη. Τον καλλιτέχνη   οι φίλοι του τον αποκαλούσαν Alexander αλλά γυρνούσε και το κεφάλι του κάθε φορά που τον φώναζαν με το επίθετο του: « κύριος Calder».



Mήπως …τότε.. θα μπορούσα να είμαι ελαφρύς σαν ψάρι ? να μπορούσα να λικνίζομαι σαν μια ουρά ψαριού, ή να κουνάω τις δαγκάνες μου σαν αστακός έτοιμος για περιπέτειες?» συνέχισε ακάθεκτο να ονειροπολεί το μικρό μέταλλο.

Η μεταλλική μαύρη αράχνη  ξεφύσησε αγανακτισμένη. Αν μπορούσε θα έφευγε από δίπλα από το μικρό μέταλλο, μα τα πόδια της ήταν καμωμένα για να μένουν ακίνητα . « Είναι τιμή σου να στέκεσαι ακίνητο και δυνατό , προορισμένο να εντυπωσιάζεις με την δυνατή όψη σου. Σταμάτα να ζητάς πράγματα που δεν μπορούν να συμβούν»

Μα το μικρό μέταλλο πεισμωμένο από την θέρμη του ονείρου του δεν έσκυψε το κεφάλι.

«Μα στην τέχνη όλα δεν επιτρέπονται? Και όλα δεν μπορούν να γίνουν αρκεί να τα φανταστεί ο καλλιτέχνης?»

Ο Calder έστεκε μερικά μέτρα πιο εκεί κοιτάζοντας το σωρό από μέταλλα. 





Μια ξαφνική σκέψη τριβέλισε το νου του. Ίσως και να ήταν η σκέψη του μικρού μετάλλου που σαν ψίθυρος ανέμου έφτασε στο νου του και φύσηξε μέσα του μια νέα προοπτική ονείρου.

Μια νέα περιπέτεια , μια νέα ιστορία.

Κοίταξε τότε ο Calder τον ουρανό και σκέφτηκε πως θα μπορούσε να κάνει  τα γλυπτά του να πετάξουν στον ουρανό.





 Ναι θα μπορούσε να τα κάνει να μοιάζουν σαν σύννεφα που λικνίζονται στον αέρα συνεχώς.. και οι ίσκιοι των γλυπτών του  κάθε φορά να λένε και μια άλλη ιστορία..

Έχετε κάποια ιδέα πως μπορεί ένα μέταλλο  να πετάξει?

Έχετε δει ποτέ γλυπτά να κινιούνται στο φύσημα του αέρα?

Να κουνάνε μήπως την ουρά τους σαν ψάρια , μπροστά από τις δαγκάνες ενός αστακού?

 

Ο Calder επίσης δεν είχε δει κάτι τέτοιο!

 Αλλά το φαντάστηκε. Και αυτό ήταν αρκετό.

Έτσι την επόμενη μέρα ξεκίνησε με μια σκέψη, σχεδόν σαν να είχε μια  ιστορία στο νου του και ξεκίνησε να δίνει ζωή στο μέταλλο όπως κανένας άλλος γλύπτης δεν είχε κάνει ως τότε.

Ποια ιστορία μπορεί να είχε στο νου του?

Ο Calder είχε στο μυαλό του μια ουρά ψαριού, μια παγίδα και ένα αστακό.

Μπορείτε να σκαρφιστείτε μια δική σας ιστορία με ήρωες μια ουρά ψαριού και έναν αστακό? Κοιτάξτε το γλυπτό του Calder για να εμπνευστείτε!

Παγίδα αστακού και ουρά ψαριού, 1939, Alexander Calder


Τέλος δοκιμάστε να κάνετε τα δικά σας κινούμενα γλυπτά!



Το μικρό μέταλλο κοίταξε από ψηλά την μαύρη αράχνη. Ήταν περήφανο και χαρούμενο! Ήταν ένα πανέμορφο κινούμενο γλυπτό! Σαν σύννεφο λικνιζόταν στον αέρα!

«Είδες που τελικά πως μπορούν τα μέταλλα να πετάξουν?» είπε το μικρό μέταλλο κουνώντας κεφάτα την ουρά του.

Η μαύρη αράχνη συνοφρυώθηκε.

Κι έπειτα κοίταξε τον Calder .

«Θέλω να γίνω κι εγώ ιπτάμενη αράχνη!» είπε τέλος με πυγμή.


Παιδαγωγός Φωτιάδου Παρασκευή



Λίγα λόγια για τον Alexander Calder

Ο Αλεξάντερ Κάλντερ (Alexander Calder, 22 Ιουλίου 1898 – 11 Νοεμβρίου 1976) ήταν Αμερικανός γλύπτης και καλλιτέχνης, διάσημος για τα κινούμενα τρισδιάστατα γλυπτά του. Ανάμεσα στα έργα του ήταν πίνακες, λιθογραφίες, παιχνίδια, κοσμήματα, οικιακά είδη και μεγάλα γλυπτά εξωτερικού χώρου - μνημειακή αρχιτεκτονική. Άρχισε να ασχολείται με την τέχνη το 1923 και δημιουργούσε μέχρι και τα τελευταία χρόνια του. Πρωτοπόρος των κινούμενων γλυπτών (mobiles), ο Αλεξάντερ Κάλντερ (1898-1976), ο οποίος ήταν μηχανικός πριν ασχοληθεί με τη γλυπτική, χρησιμοποίησε φύλλα μετάλλου, κομμένα σε απλά σχήματα, ένα σύστημα αλυσιδωτών τροχών που κινούνται ακόμα και με το απαλό φύσημα του αέρα. Ο Κάλντερ έγινε ευρέως γνωστός για αυτά τα «κινητά» γλυπτά με τα οποία άρχισε να ασχολείται μετά το 1930, όταν αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το στοιχείο της κίνησης στις συρμάτινες δημιουργίες του.

(Πηγή https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81_%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81)

Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν στην ιστορία " Μα μπορούν να πετάξουν τα μέταλλα?" δεν μου ανήκουν.

 


14 Ιουνίου 2021

Καλοκαιρινές ηχο-ζωγραφιές


 

Θα χρειαστούμε : φαντασία, μπογιές, χαρτί και τα αφτιά μας τεντωμένα για να ακούσουμε τους ήχους!!

 

Αν το καλοκαίρι είχε φωνή. Τι φωνή θα είχε? Ποιος ήχος ταιριάζει στο καλοκαίρι καλύτερα? Ποιοι είναι οι ήχοι που μας θυμίζουν καλοκαίρι?

Τα κύματα της θάλασσας?

 Ο ήχος της άμμου που γλιστρά ανάμεσα από τα δάχτυλα μας?

 Ο ήχος των δελφινιών?

 Ο ήχος της βουτιάς στην θάλασσα?

Μπορούμε να ζωγραφίσουμε τους ήχους του καλοκαιριού?

Ακόμη.. κι αν δεν μαντεύουμε τι είναι?

 

-Αναζήτησα καλοκαιρινούς ήχους στο youtube και χωριστήκαμε σε ομάδες.-

 

Δώσαμε στα παιδιά μια λέξη κλειδί σχετικά με τους ήχους που θα ακούσουν: 

Καλοκαίρι!


Έτοιμοι για ηχο-εξερεύνηση και ζωγραφική?

Κάθε μια ομάδα άκουγε έναν ήχο  και χωρίς να αποκαλύψουμε την προέλευση του, ζητήσαμε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν αυτό που ακούνε.

 

Ο ήχος της άμμου καθώς πέφτει

https://www.youtube.com/watch?v=L9LRTWk9Kxc


                                   "Ακούω μια χελώνα να περπατά στην άμμο"  Νικόλας Γ.



Ο ήχος των κυμάτων πάνω σε βραχια

https://www.youtube.com/watch?v=wATW85Biu2c


                                      "Τα βράχια ακούγονται, έχουν μάτια"  Θεοφάνης




Ο ήχος των δελφινιών

https://www.youtube.com/watch?v=q9NLDqi5Qkc


                             "Ακούω γλάρους να πετάνε πάνω από την θάλασσα"  Νίκος Κόκκαλης



Ο ήχος καταιγίδας στην θάλασσα

https://www.youtube.com/watch?v=V4wM-VZqRf8


"Η θάλασσα είναι μαύρη και δεν φαίνονται τα ψάρια γι αυτό και βγαίνουν από το νερό, όμως από κάτω ζωγράφισα και μια πολύχρωμη θάλασσα και ένα ουράνιο τόξο αλλά βρέχει πολύ" 

Νικόλας Κόκκιος




Ο ήχος των φαλαινών

https://www.youtube.com/watch?v=WabT1L-nN-E


                                             "Ακούω δόντια από φτερά" Νίκος





Ο ήχος των απαλών κυμάτων

https://www.youtube.com/watch?v=vPhg6sc1Mk4


                                               "Ακούω το νερό να πετάει" -Αλέξανδρος



Αφού κάθε ήχος απέκτησε σχήμα και χρώμα, αποκαλύψαμε τα βιντεάκια με τους ήχους!

Περάσαμε όμορφα!

(Η δράση πραγματοποιήθηκε στο 3ο νηπιαγωγείο Αμφιλοχίας)

 

15 Απριλίου 2021

Πασχαλινό παραμύθι τέχνης-διαδραστικό e-book

 






Η εξαιρετική συνάδελφος Κατερίνα Καμπούρη μετέτρεψε το παραμύθι μου ,του πασχαλινού αβγού που δεν ήθελε να βαφτεί κόκκινο, σε e-book με την εφαρμογή book creator για τις ανάγκες της εξ αποστάσεως και είχε την καλωσύνη να μοιραστεί τον κόπο της με όλους μας. Τις  πέντε περιπέτειες του αβγού πλέον μπορείτε να τις βρείτε στους παρακάτω πέντε συνδέσμους- ένας σύνδεσμος για κάθε περιπέτεια. Και καλό δημιουργικό ταξίδι!

1η περιπέτεια



2η περιπέτεια



3η περιπέτεια
4η περιπέτεια


5η περιπέτεια




25 Μαρτίου 2021

Ο καθρέπτης της Άνοιξης

 

(ένα ταξίδι τέχνης αφιερωμένο στους ανοιξιάτικους πίνακες του Claude Monet)


Mια φορά η Άνοιξη πεθύμησε ως δώρο να μάθει ποια ήταν η μορφή της.

 Ήθελε να δει πως έμοιαζε η εικόνα της και ποια ήταν τα χρώματα της.

«Μα γίνεται η Άνοιξη να δει το πρόσωπο της?» αναρωτιόταν  η συννεφιά που έτρεχε πίσω από τον Χειμώνα να τον προλάβει.

Τότε η θάλασσα ρίγησε και μια φωνή από τα βάθη της αναδεύτηκε:

«Kαθρέπτισε το πρόσωπο σου πάνω μου Άνοιξη αν το θέλεις και θα δεις μπροστά σου το δώρο που γυρεύεις»

Η Άνοιξη τότε γονάτισε με εμφανή χαρά και κοίταξε το είδωλο της στο καθρέπτη της θάλασσας.

Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα από έκπληξη καθώς κοιτούσε για πρώτη φορά τα χρώματα της

Μπορείτε να δείτε κι εσείς αυτό που αντίκρισε η Άνοιξη!

Απλά κοιτάξτε προσεκτικά τους πίνακες!




 



 








 Κι έπειτα είπε πως το πρόσωπο  της το  έβλεπε αλλά δεν μπορούσε να ακούσει την φωνή της.

"Πώς να φαντάζει η φωνή μου άραγε?" 

 Ο καθρέπτης της θάλασσας, που δεν είχε το χάρισμα της λαλιάς, έστεκε βουβός προς το ερώτημα της.

Μπορείτε εσείς να βοηθήσετε την Άνοιξη να ακούσει την φωνή της? Αν είχε η Άνοιξη φωνή πως θα ακουγόταν? Κοιτάξτε τους πίνακες της Άνοιξης και σκεφτείτε φωνές!


«Και ..αν ήμουν τραγούδι , τι τραγούδι θα ήμουν?» αναρωτήθηκε και πάλι η Άνοιξη


Να την βοηθήσουμε και σε αυτό ? Ποιό τραγούδι ταιριάζει στην μορφή της Άνοιξης?










Και τέλος η Άνοιξη κοίταξε τα πρόσωπα των παιδιών που έπαιζαν ανέμελα μέσα στο ανθοστόλιστο κόσμο της

«Κι αν ..καθρεπτιζόμουν στις ζωγραφιές των παιδιών.. πως θα φάνταζα άραγε?»

Να της απαντήσουμε?

Ας ζωγραφίσουμε την Άνοιξη , όπως εμείς την ονειρευόμαστε!


Παιδαγωγός Φωτιάδου Παρασκευή

 

 

πρόσφατο!

Aποκριάτικη Περιπέτεια Τέχνης

  J. Miro Ο τίτλος του έργου είναι « Το Χαμόγελο των Φλεγόμενων Φτερών» , πραγματικά ένας τέτοιος υπέροχος τίτλος μπορεί να ξεκλειδώσει πολλ...