Mα μπορούν να πετάξουν τα μέταλλα?

 

Το εργαστήρι του γλύπτη Alexander Calder

To εργαστήρι του γλύπτη συνήθως τέτοια ώρα ήταν ήσυχο από φωνές. Αλλά εκείνο το απόγευμα   ένα μικρό μέταλλο αφημένο στο πάτωμα, θα  μιλούσε ασταμάτητα σε μια τεράστια μεταλλική αράχνη.

«Μπορεί το μέταλλο να πετάξει? Να το κοιτάς μπερδεμένο στα σύννεφα , να μπλέκεται ο ίσκιος  του με εκείνα των πουλιών , να  μπορεί να χάσει το βάρος του μαγικά και να μεταμορφωθεί σε-..»

Το βαρύ μεταλλικό άγαλμα της αράχνης έγειρε με κόπο προς το μικρό μέταλλο που έστεκε ακατέργαστο στο πάτωμα πλάι στα υπόλοιπα υλικά του καλλιτέχνη.

Αlexander Calder, Μαύρη Αράχνη

 To μικρό μέταλλο του  μιλούσε ασταμάτητα για τα όνειρά του.

Είχε ακριβώς πενήντα λεπτά που της μιλούσε!

 Και τριάντα δευτερόλεπτα.

 Το εργαστήρι  ολάκερο ήταν ένας σωρός από υλικά αφημένα εδώ κι εκεί , έτοιμα να ζωντανέψουν από τα χέρια του γλύπτη. Η μεταλλική αράχνη προσπαθούσε  να μην δώσει σημασία στο μικρό μέταλλο που ήταν στο πάτωμα αφημένο. Μα μάταια! Ένιωθε τον εκνευρισμό εδώ και ώρα να την πνίγει.

«Μα τι είναι αυτά που λες?» έσμιξε τα φρύδια της η αράχνη και πάλι με κόπο. « είσαι μέταλλο» πρόφερε με δυσανασχέτηση. «Πως μπορείς να πετάξεις? Πως μπορείς να κινηθείς με χάρη σαν τα πουλιά? Η φύση σου δεν είναι αυτή»  .

«Άλλο και τούτο ! Να θέλει ένα μέταλλο να πετάξει!» μουρμούρισε  η μεταλλική αράχνη  που είχε μεταμορφωθεί μέρες πριν σε μεταλλικό γλυπτό από τα χέρια και το νου ενός καλλιτέχνη. Τον καλλιτέχνη   οι φίλοι του τον αποκαλούσαν Alexander αλλά γυρνούσε και το κεφάλι του κάθε φορά που τον φώναζαν με το επίθετο του: « κύριος Calder».

“Mήπως …τότε.. θα μπορούσα να είμαι ελαφρύς σαν ψάρι ? να μπορούσα να λικνίζομαι σαν μια ουρά ψαριού, ή να κουνάω τις δαγκάνες μου σαν αστακός έτοιμος για περιπέτειες?» συνέχισε ακάθεκτο να ονειροπολεί το μικρό μέταλλο.

Η μεταλλική μαύρη αράχνη  ξεφύσησε αγανακτισμένη. Αν μπορούσε θα έφευγε από δίπλα από το μικρό μέταλλο, μα τα πόδια της ήταν καμωμένα για να μένουν ακίνητα . « Είναι τιμή σου να στέκεσαι ακίνητο και δυνατό , προορισμένο να εντυπωσιάζεις με την δυνατή όψη σου. Σταμάτα να ζητάς πράγματα που δεν μπορούν να συμβούν»

Μα το μικρό μέταλλο πεισμωμένο από την θέρμη του ονείρου του δεν έσκυψε το κεφάλι.

«Μα στην τέχνη όλα δεν επιτρέπονται? Και όλα δεν μπορούν να γίνουν αρκεί να τα φανταστεί ο καλλιτέχνης?»

Ο Calder έστεκε μερικά μέτρα πιο εκεί κοιτάζοντας το σωρό από μέταλλα. 

Μια ξαφνική σκέψη τριβέλισε το νου του. Ίσως και να ήταν η σκέψη του μικρού μετάλλου που σαν ψίθυρος ανέμου έφτασε στο νου του και φύσηξε μέσα του μια νέα προοπτική ονείρου.

Μια νέα περιπέτεια , μια νέα ιστορία.

Κοίταξε τότε ο Calder τον ουρανό και σκέφτηκε πως θα μπορούσε να κάνει  τα γλυπτά του να πετάξουν στον ουρανό.

 Ναι θα μπορούσε να τα κάνει να μοιάζουν σαν σύννεφα που λικνίζονται στον αέρα συνεχώς.. και οι ίσκιοι των γλυπτών του  κάθε φορά να λένε και μια άλλη ιστορία..

Έχετε κάποια ιδέα πως μπορεί ένα μέταλλο  να πετάξει?

Έχετε δει ποτέ γλυπτά να κινιούνται στο φύσημα του αέρα?

Να κουνάνε μήπως την ουρά τους σαν ψάρια , μπροστά από τις δαγκάνες ενός αστακού?

 

Ο Calder επίσης δεν είχε δει κάτι τέτοιο!

 Αλλά το φαντάστηκε. Και αυτό ήταν αρκετό.

Έτσι την επόμενη μέρα ξεκίνησε με μια σκέψη, σχεδόν σαν να είχε μια  ιστορία στο νου του και ξεκίνησε να δίνει ζωή στο μέταλλο όπως κανένας άλλος γλύπτης δεν είχε κάνει ως τότε.

Ποια ιστορία μπορεί να είχε στο νου του?

Ο Calder είχε στο μυαλό του μια ουρά ψαριού, μια παγίδα και ένα αστακό.

Μπορείτε να σκαρφιστείτε μια δική σας ιστορία με ήρωες μια ουρά ψαριού και έναν αστακό? Κοιτάξτε το γλυπτό του Calder για να εμπνευστείτε!

Παγίδα αστακού και ουρά ψαριού, 1939, Alexander Calder

Τέλος δοκιμάστε να κάνετε τα δικά σας κινούμενα γλυπτά!

Το μικρό μέταλλο κοίταξε από ψηλά την μαύρη αράχνη. Ήταν περήφανο και χαρούμενο! Ήταν ένα πανέμορφο κινούμενο γλυπτό! Σαν σύννεφο λικνιζόταν στον αέρα!

«Είδες που τελικά πως μπορούν τα μέταλλα να πετάξουν?» είπε το μικρό μέταλλο κουνώντας κεφάτα την ουρά του.

Η μαύρη αράχνη συνοφρυώθηκε.

Κι έπειτα κοίταξε τον Calder .

«Θέλω να γίνω κι εγώ ιπτάμενη αράχνη!» είπε τέλος με πυγμή.

Παιδαγωγός Φωτιάδου Παρασκευή

Λίγα λόγια για τον Alexander Calder

Ο Αλεξάντερ Κάλντερ (Alexander Calder, 22 Ιουλίου 1898 – 11 Νοεμβρίου 1976) ήταν Αμερικανός γλύπτης και καλλιτέχνης, διάσημος για τα κινούμενα τρισδιάστατα γλυπτά του. Ανάμεσα στα έργα του ήταν πίνακες, λιθογραφίες, παιχνίδια, κοσμήματα, οικιακά είδη και μεγάλα γλυπτά εξωτερικού χώρου - μνημειακή αρχιτεκτονική. Άρχισε να ασχολείται με την τέχνη το 1923 και δημιουργούσε μέχρι και τα τελευταία χρόνια του. Πρωτοπόρος των κινούμενων γλυπτών (mobiles), ο Αλεξάντερ Κάλντερ (1898-1976), ο οποίος ήταν μηχανικός πριν ασχοληθεί με τη γλυπτική, χρησιμοποίησε φύλλα μετάλλου, κομμένα σε απλά σχήματα, ένα σύστημα αλυσιδωτών τροχών που κινούνται ακόμα και με το απαλό φύσημα του αέρα. Ο Κάλντερ έγινε ευρέως γνωστός για αυτά τα «κινητά» γλυπτά με τα οποία άρχισε να ασχολείται μετά το 1930, όταν αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το στοιχείο της κίνησης στις συρμάτινες δημιουργίες του.

(Πηγή https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81_%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81)

Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν στην ιστορία " Μα μπορούν να πετάξουν τα μέταλλα?" δεν μου ανήκουν.