17 Φεβρουαρίου 2018

H ZΩΗ ΔΕΝ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ-ΖΩΓΡΑΦΟΣ JEAN-MICHEL BASQUIAT


                                                                     
Σ' αυτό το ταξίδι τέχνης , λέξεις και χρώματα συμπλέουν στην ίδια θάλασσα: Σκοπός μας να μοιραστούμε τους φόβους μας και να νιώσουμε πως τίποτα δεν μας τρομάζει! Γιατί η ζωή είναι ωραία!
Zωγράφος :Jean-Michel Basquiat
Ποιήτρια : Maya Angelou
-Απαγγέλλουμε (θεατρικά) το ποίημα της Angelou στα παιδιά, ενώ δείχνουμε τους πίνακες του Basquiat. Το βιβλίο που χρησιμοποίησα είναι το :
                                                                 
Life doesn't frighten me
poem by Maya Angelou
paintings by Jean -Michel Basquiat


Αλλά όλο το βιβλίο - οι πίνακες και η απαγγελία της Angelou μπορείτε να το βρείτε και στο youtube
                                                                 
Shadows on the wall/ Noises down the hall
life doesn't frighten me at all
bad dogs barking loud/big ghosts in a cloud
life doesn't frighten me at all

mean old Mother Goose/lions on the loose/They don't frighten me at all
Dragons breathing flame on my counterpane/That doesn't frighten me at all
i go BOO/make them SHOO/i make fun/way the run/
i won't cry/so they fly
i just smile/they go wild/ Life doesn't frighten me at all
                                                                  

Tough guys fight /all alone at night/
life doesn't frighten me at all
That new classroom where boys all pull my hair
They don't frighten me at all
Don't show me frogs and snakes/and listen for my scream
if i' am afraid at all it's only in my dreams

i've got a magic charm that i keep up my sleeve
i can walk the ocean floor and never have to breathe
                                                                    

Life doesn't frighten me at all.
Not at all
Not at all
Life doesn't frighten me at all.
                                                             

Άραγε για ποιό θέμα να μιλάει αυτό το ποίημα ? Τι αισθήματα μας προκάλεσαν τα έργα του Basquiat? Oi ήχοι των λέξεων σας μετέφεραν κάποια αισθήματα?(το ποίημα διαβάστηκε στ' αγγλικά με σκοπό να μην καταλάβουν τι λέει, παρά μόνο να φτάσει στα αφτιά των παιδιών ως ένα αρμονικό συνταίριασμα ήχων και έργων του Basquiat).
Aφού συζητήσουμε πως βίωσε ο καθένας την εικονογραφημένη απαγγελία, μοιράζουμε την μετάφραση του ποιήματος. Την έχουμε γράψει κομματιασμένη σε διάφορες κάρτες και τις μοιράζουμε στα παιδιά. Εκείνα σε κύκλο καθισμένα διαβάζουν με την σειρά τους στίχους που τους δόθηκαν. 
                                                             

Σκιές στον τοίχο /θόρυβοι στην άκρη του χωλ
Η ζωή δεν με τρομάζει καθόλου                         
Mεγάλα σκυλιά γαυγίζουν δυνατά
Άσπρα φαντάσματα μέσα σ'ένα σύννεφο
Η ζωή δεν με τρομάζει καθόλου
Δράκοι που βγάζουν φωτιές
πάνω στο κάλυμμα του κρεβατιού
αυτό δεν με τρομάζει καθόλου
Τα τρομάζω/τα κάνω ΜΠΟΥ
Τα διώχνω/τα κάνω ΣΟΥΤ
Διασκεδάζω με τον τρόπο που τρέχουν
Δεν θα κλάψω κι έτσι αυτά πετούν
Χαμογελώ και αυτά αγριεύουν
Η ζωή δεν με τρομάζει καθόλου

Jean-Michel Basquiat
                                                                             
Εκείνη η νέα τάξη όπου όλα τα αγόρια τραβούν τα μαλλιά μου
Αυτά δεν με τρομάζουν καθόλου
Μην μου δείχνεις βατράχια και φίδια
και άκου την φωνή μου
Αν τυχόν φοβηθώ θα είναι μόνο στα ονειρά μου
Έχω ένα μαγικό φυλαχτό κρυμμένο στο μανίκι
Μπορώ να περπατώ στο βυθό του ωκεανού
δίχως να χρειάζεται να αναπνέω
Maya Angelou

Η ζωή δεν με τρομάζει καθόλου
Καθόλου
Καθόλου
Η ζωή δεν με τρομάζει καθόλου.


Η ζωή πραγματικά δεν πρέπει να μας φοβίζει καθόλου, αλλά παρ' όλα αυτά όλοι νιώθουμε φόβο για κάποια πράγματα. Σχηματίζουμε τον κύκλο της γενναιότητας. Ζητάμε απο τα παιδιά αν θέλει κάποιο να μοιραστεί έναν φόβο του μαζί μας.
Κάθε παιδί εξομολογείται το φόβο του φορώντας την αφρικάνικη μάσκα που κατασκευάσαμε ( αφρικάνικη για να συνδέσουμε και την καταγωγή της ποιήτριας).
                                                                      

Στην μάσκα ψυθιρίσαμε όλους τους φόβους μας για το σκοτάδι, τις αράχνες, τον αδελφό μας, τα ζωύφια, το μέλλον. Και κάθε φορά που η μάσκα έβγαινε , τα παιδιά φώναζαν στον φόβο που μόλις ειπώθηκε:
Η ζωή δεν με τρομάζει καθόλου!
Χαρούμενοι και γενναίοι καθώς νιώσαμε , είπαμε να φτιάξουμε κι εμείς τα δικά μας φανταστικά πορτραίτα σαν τον Basquiat. Έτσι για την χαρά!
Γιατί η ζωή δεν με τρομάζει αλλά  μου δίνει ΧΑΡΑ!

                                                                    




                                                                               
                                                                           
Ευχαριστώ την Δήμητρα Σέμκογλου για την απόδοση του ποιήματος Life doesn't frighten me στα ελληνικά.


10 Φεβρουαρίου 2018

ΓΥΝΑΙΚΑ , ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΠΟΥΛΙΑ- JOAN MIRO

                                                                     

Eγώ το έλεγα στα παιδιά , πώς δεν είμαι ένα άσπρο χαρτί. 

                                                          

Για κοιτάξτε καλύτερα, όπως με κοίταξε και ο Miro και αναφώνησε: Βλέπω μια γυναίκα, αστέρια και πουλιά!

                                                                                  
Γυναίκα, πολιά και άστρα, Joan Miro

Στον κόσμο της φαντασίας όλα είναι δυνατά. Κοιτάξτε με πως μόνο στέκω.  Όπως ο Μiro, στεκόταν θλιμμένος σε μια γωνιά του κόσμου. Και τι έβλεπε?
                                                                                

Έβλεπε και άλλους θλιμμένους ανθρώπους.
Έβλεπε πόλεμο.
Έβλεπε αδικία.
Τότε ανέβηκε στην σκάλα της φαντασίας, (τόσο πολύ που τις αγαπούσε, που  τις ζωγράφιζε σε  πολλούς πίνακες) και αποφάσισε να ξαναδεί τον κόσμο αλλιώς, σαν να ήταν παραμύθι όλος ο κόσμος .Και σ" αυτό το παραμύθι προσπάθησε να δώσει άλλη αρχή .Και άλλο τέλος. Σε αυτό τον κόσμο ζω κι εγώ. Η γυναίκα του Μiro , μαζί με αστέρια και πουλιά.
Να και τα παιδιά, ντυμένα κι αυτά φανταστικά, μου δίνουν τα χρώματα που μια φορά θλιμμένος ο Miro σκέφτηκε να τα ζωγραφίσει πάνω μου. Και καθώς ζωγράφιζε η θλίψη έγινε χαρά, και η χαρά απλώθηκε σε χρώματα.

                                                                                    

Και επειδή δεν μπορούμε να δείξουμε τις χαρούμενες φατσούλες των παιδιών , δείχνω την χαρά μου εγώ!
Καλές απόκριες!

                                                                             




3 Φεβρουαρίου 2018

OTAN O JOAN MIRO ΠΗΓΕ ΘΕΑΤΡΟ

                                                             
Το ταξίδι τέχνης πραγματοποιήθηκε από το πολιτιστικό σύλλογο Περάματος Ιωαννίνων "Το σπήλαιο". Ευχαριστώ όλους τους υπέροχους ταξιδευτές τέχνης που βούτηξαν στον υπερρεαλιστικό κόσμο της φαντασίας!

Μπορούμε να προσεγγίσουμε θεατρικά το έργο του Joan Miro?
Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι τέχνης μας με μια άσκηση φαντασίας! 
Χωρίς να έχουμε δείξει τον πίνακα του Miro στα παιδιά, τους μοιράζουμε τον πίνακα  αποδομημένο: 
ένα μπλέ χαρτι για καμβά, ένα κόκκινο κύκλο, μια μαύρη γραμμή, έναν μικρό μαύρο κύκλο. 
                                                                   

                                
                            Οι λεπτομέρειες είναι απο τον πίνακα του Joan Μiro:
                             The flight of the Dragonfly in front of the sun, 1968 
                
                                                            

                                   Το πέταγμα της λιβελούλας μπροστά από τον ήλιο

Ενθαρρύνουμε τους ταξιδευτές τέχνης να πειραματιστούν και να σκεφτούν διάφορους σχηματισμούς και να δημιουργήσουν το δικό τους έργο. Αν σκεφτούν και μια ιστορία για το έργο τους μπορούν να την γράψουν.
Λοιπόν , πώς θα ανασυνθέσετε τον πίνακα του Miro?
                                                                  
Η Νεφέλη ονειρεύτηκε πως είναι ένας χιονάνθρωπος πλασμένος απο διάφορα είδη χιονιού

'Αλλοτε ήταν ένα τρομαγμένο τέρας μαζί με ένα μυρμήγκι

Η Βικτώρια ονειρεύτηκε πως είναι μια παπαρούνα που φύτρωσε μόνη στο λιβάδι

Σε έναν άλλο κόσμο φαντασίας ήταν ένα παγωτό ξυλάκι

Ο Σπύρος ονειρεύτηκε έναν γενναίο άνθρωπο
 που βγάζει ένα καρφωμένο σπαθί από ένα βράχο

Και άλλες πολλές ξεχωριστές ιστορίες ονειρεύτηκαν οι ταξιδευτές της τέχνης.
Ξεχωριστές όπως οι ίδιοι.


Ώρα να αποκαλύψουμε πως ο Miro χρησιμοποίησε τα σχήματα στο δικό του πίνακα. Πόσο διαφέρει  το έργο του από τα δικά μας έργα?

Αποκαλύπτουμε θεατρικά τον πίνακα! Τον έχουμε ήδη κατασκευάσει με κάνσον , ενώ τα σχήματα είναι αποσπώμενα, για να τα δραματοποιήσουμε !
                                                            

 Η ιστορία που χρησιμοποίησα  θα την διαβάσετε σε παλαιότερη ανάρτηση

(Η ΛΙΒΕΛΟΥΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ)

Ήρθε η ώρα για τις θεατρικές δράσεις των παιδιών!Ο υπερρεαλιστικός κόσμος του Miro είναι ένας κόσμος φαντασίας πλασμένος απο όνειρα. Ας προσπαθήσουμε κάποιες ονειρικές ιστορίες να τις δραματοποιήσουμε.
Χωριζόμαστε σε ομάδες . Κάθε μια ομάδα έχει και από ένα στοιχείο που μπορεί να χρησιμοποιήσει στην ιστορία που θα δραματοποιήσει. π.χ ένα μουσικό όργανο αστραπής, ένα κόκκινο σεντόνι, ένα μαύρο ορθογώνιο κάνσον κ.α
                                                                   
     Στην αρχή τα παιδιά είναι διστακτικά. Γρήγορα όμως  αρχίζουν να  συζητούν έντονα. Οι ιδέες τους πολλές. Μόνο με μια καλή συνεργασία θα πλάσουν μια κοινή ιστορία.
                                  Σιγά σιγά από κάθε μια ομάδα πλάθεται μια ξεχωριστή ιστορία.
                         Αφού μοιράσουν ρόλους, είναι έτοιμοι για την θεατρική παράσταση τους.

Η ομάδα των παιδιών 4- 7 ετών, ονειρεύτηκαν πως ένας πειρατής (το μάτι το είχε καλυμμένο με τον μαύρο κύκλο απο τον πίνακα του Miro), ταξίδεψε με το καράβι του , μέσα στα σύννεφα, για να κλέψει τις σπίθες του ήλιου. Υπήρξε μια πολύ δημιουργική ομάδα γεμάτη φαντασία!(το καράβι, όπως και τα σύννεφα τα υποδύονταν τα παιδιά)
                                                           
                                            Να και ο ήλιος του Miro περιμένει τον πειρατή!Την σκηνοθεσία την                                                               επιμελήθηκαν εξ' ολοκλήρου τα παιδιά.
       
Οι ομάδες των παιδιών 8- 12 ετών επέλεξαν πολύπλοκες ιστορίες, όπου ήταν άλλοτε δραματικές και άλλοτε κωμικές, ενώ υπήρχαν όπλα και θάνατος στην ιστορία, αποδεικνύοντας έμπρακτα τον προβληματισμό των παιδιών για τον κόσμο.
                                                                      
               Γέλια και δάκρυα ήταν ζευγαρωμένα στις ιστορίες τους, προβάλλοντας την έντονη                                                                      αμφιθυμία της ηλικίας τους.


(η ομάδα αποτελείται από παιδιά 4-12 ετών, και η δράση διήρκησε μιάμιση ώρα)

πρόσφατο!

Aποκριάτικη Περιπέτεια Τέχνης

  J. Miro Ο τίτλος του έργου είναι « Το Χαμόγελο των Φλεγόμενων Φτερών» , πραγματικά ένας τέτοιος υπέροχος τίτλος μπορεί να ξεκλειδώσει πολλ...